Patikadan yürüyenler

İstanbul'da yaşarken, elektrikli küçük bir motorum vardı. 2019 yılında satın aldığımda plaka zorunluluğu yoktu. Bu plakasızlığı İstanbul trafiğinde kendi menfaatime çok kullandım.

Ne olabilir ki, bisiklet kadar çapı olan bu araçla bazen bisiklet yolundan, bazen ters yönden, bazen araç trafiğine kapalı yerlerden geçtim. Yargılamadan önce okumaya devam edersen kendimi anlaşılmış olmak adına iyi hissederim.

Sözün kısası şehir trafiğinde patikalar buluyordum. İçten içe kalabalığa takılmadan ilerlemenin içimde yarattığı ilerleme duygusunu seviyordum, ruhum nefes alıyordu.

Yolda kimseye çarpmadan kendi hızında ilerlemenin imkansız olduğu şehirde yollar, arabalar, insan kalabalıkları ve hepsi içerimizde neler olduğuna dair o kadar çok şey anlatıyor ki....

Trafiği sıkışık olan şehirlerde damarları sıkışık insan vücutları neyse....

Bu serserilik; sıkışmışlık hissi ile başa çıkma yollarından biriydi benim için belki de .

Patikadan yürümek bir haldir çünkü. Heidi olmaktır.

Patika, üstüne üstüne gelen bir hayatta kaçışları bulmaktır. İnce yollardır.

İstanbul gibi bir yerde yaya yolları kaldırımlar da patikadır aslında...

Misal kırda bir gezintiye çıktığında irili ufaklı patikalar görürsün. Hatta karınca patikaları bile patikanın patikasıdır.

Ana yollar ve yan yollar. Trafikte geçiş üstünlüğü ana yolda olana aittir.

Yan yoldan yani daha küçük yoldan gelen sırasını beklemeli.

Araç geçişi olsa da olmasa da o ana yola bağlanmadan önce durup beklemeli. Bir nevi sınıf atlama gibi.

Sonra dahil olduğu ana yolda ilerlerken daha ileride karşısına çıkan bir yan yol yolcusunun yolu beklediğini görür ve geçip gider.

O eski kendisidir aslında. Araç başka , süren başka ama rol eski rolüdür.

Dönelim şehrin göbeğine, yol yayaya ait olmasına rağmen yayalar, araçta oturanların zorbalıklarına dışlanmalarına uğrar.

Oysa ki şehirde bazen yaya bazen sürücü bazen yolcu olursun. Fakat istisnalar dışında araçta oturan hele de direksiyona geçen mührü alan Süleyman oluverir bir çırpıda....

Eline geçen bu direksiyon gücü ile bir zamanlar kendisi de olan yayaya davranışı ile çok şey anlatır.

İyi de İstanbul trafiğinde yayaya yol vermek zaten zor ilerleyen trafiği iyice yavaşlatır, herkese yol verirsek işler çığırından çıkar da denebilir. .

Konu ne İstanbul ne yol, ne yaya .

Aynı zamanda İstanbul da çok şey anlatır yolları da kalabalığı da yayası da.

Ama Avrupa' dan örnekler ile yayaya yol verenlerden övgü ile bahsedilir bir yandan.

Ne yapacağız peki, olanı olduğu gibi kabul edip, suya ve sabuna dokunmadan devam mı edeceğiz. Peki suya ve sabuna dokunmayanlar kirli değil midir. ?

Tevfik Fikret' in Sis adlı bir şiiri vardır. İstanbul' u anlatır, artık anlatır mı öfkesini iğrentisini mi kusar belli değil.

Bu arada Şehzade Abdülmecid bu şiirin etkisi ile bir tablo yapıp Tevfik Fikret' e hediye eder. Ama tablonun hissi şiirin kara iğrentisinin yanında çok çelimsiz kalır .

Resmi merak edenler için buyurun.

https://ekdergi.com/siirden-tabloya-yansiyan-sisli-bir-bakis/

Ama şiiri dinlemenizi isterim .

Ama dikkat edin, sıkışık da olsa garantili yollarda yürüyen birinin kafasında yollarını birden patikaya çıkarır.

O kafa patikası öyle yerlere çıkar ki, bir daha ana yola çıkmak istemeyebilirsin. Kafan yoldan çıkarsa çiçek bulur, karınca görür belki de deli damgası da yersin benden söylemesi.

Tabloyu gördüysen bir de şiiri dinlediğinde birinin ikisinin de gördüğünün aynı olmadığını far edeceksin.

Bu da şiirin Youtube linki